Gospodarka pasterska a flora łąk i muraw reglowych

dianthusFot.Monika Szewczyk, Centrum UNEP/GRID-Warszawa

Skład gatunkowy roślin porastających zbiorowiska łąk i muraw ściśle zależy od sposobu użytkowania terenu, np. rodzaju i intensywności zabiegów agrotechnicznych, (np. terminu, częstotliwości czy sposobu nawożenia), liczby wypasanych zwierząt itp.

Zachodzące w ostatnich dziesięcioleciach zmiany w gospodarce rolnej spowodowały, że w wyższych partiach gór zmniejszyło się zapotrzebowanie na użytki zielone. Jednocześnie zwiększyła się powierzchnia łąk w rejonach niżej położonych, na obszarach porolnych – a zatem na siedliskach nie tylko z natury żyźniejszych niż tradycyjne łąki reglowe, ale też dodatkowo nawożonych nawozami mineralnymi. Siano z tych łąk jest dzięki temu wartościowsze, jednakże takie warunki siedliskowe sprzyjają rozwojowi bujnie rozrastających się a jednocześnie pospolitych gatunków roślin, co utrudnia wzrost roślinom o drobnym pokroju, wśród których jest spora liczba gatunków rzadkich. Zmienił się również termin koszenia łąk – obecnie odbywa się on w końcu maja lub w czerwcu, podczas gdy tradycyjnie miał miejsce dużo później, w lipcu lub nawet w sierpniu. Wcześniejsze koszenie uniemożliwia też wielu roślinom zawiązanie owoców i rozsianie nasion.

Efektem powyższych zmian jest powolny zanik łąk i pastwisk w wyższych położeniach górskich połączony z wykształcaniem się – w położeniach niższych – łąk produkcyjnych dających wprawdzie wartościowszą paszę, ale ubogich pod względem składu florystycznego.

tekst pochodzi z albumu "Dziewięć sił karpackich" - wyd. Centrum UNEP/GRID - Warszawa 2014

Zgadzam sięPrzeglądając naszą witrynę, wyrażasz zgodę na wykorzystanie plików cookies (ciasteczek) w celu:
  1. dostosowania zawartości witryny do preferencji Użytkownika
  2. tworzenia anonimowej statystyki odwiedzin
  3. utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika
Więcej o plikach cookies