Ramowa Konwencja o ochronie i zrównoważonym rozwoju Karpat (Konwencja Karpacka) została przyjęta podczas Piątej Konferencji Ministrów Środowisko dla Europy i podpisana w dn. 22 maja 2003 r. w Kijowie.
Zgodnie z przyjętymi dla Konwencji Karpackiej zasadami weszła ona w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia Depozytariuszowi (którym w przypadku Konwencji Karpackiej jest Rząd Ukrainy) czwartego dokumentu ratyfikacji, zatwierdzenia, przyjęcia, lub przystąpienia. Konwencja Karpacka weszła w życie w stosunku do czterech pierwszych jej Stron (Republika Czeska, Republika Słowacka, Ukraina, Węgry) dnia 4 stycznia 2006 r.
Daty podpisania, ratyfikacji i wejścia w życie Konwencji Karpackiej:
|
Państwo – Strona Konwencji |
podpisanie | ratyfikacja | wejście w życie | |
 |
Republika Czeska | 22 maja 2003 |
13 czerwca 2005 |
4 stycznia 2006 |
 |
Rzeczpospolita Polska | 25 listopada 2003 |
27 lutego 2006 |
19 czerwca 2006 |
 |
Rumunia | 22 maja 2003 |
13 października 2006 |
6 marca 2007 |
 |
Republika Serbii* | 22 maja 2003 |
5 listopada 2007 |
10 marca 2008 |
 |
Republika Słowacka | 22 maja 2003 |
3 marca 2004 |
4 stycznia 2006 |
 |
Ukraina | 22 maja 2003 |
7 kwietnia 2004 |
4 stycznia 2006 |
 |
Węgry | 22 maja 2003 |
21 maja 2004 |
4 stycznia 2006 |
*22 maja 2003 r. Konwencję Karpacką podpisało federacyjne państwo Serbia i Czarnogóra (powstałe dnia 4 lutego 2003 r.), natomiast po proklamowaniu niepodległości przez Czarnogórę dnia 3 czerwca 2006 r. Stroną Konwencji Karpackiej pozostała wyłącznie Serbia.
Od dnia 10 marca 2008 r. Konwencja Karpacka obowiązuje we wszystkich siedmiu państwach regionu karpackiego, które podpisały Konwencję w 2003 r. a po jej ratyfikacji stały się jej Stronami. Konwencja Karpacka stosuje się do obszarów gór i pogórzy określonych w poszczególnych Stronach odpowiednio przez Rządy Republiki Czeskiej, Rzeczpospolitej Polskiej, Rumunii, Republiki Serbii, Republiki Słowackiej, Ukrainy i Węgier. Zasięg stosowania Konwencji Karpackiej.
Rzeczpospolita Polska ratyfikowała Konwencję Karpacką dnia 27 lutego 2006 r., w związku z czym Konwencja weszła w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 19 czerwca 2006 r. Konwencja Karpacka jest aktem prawa międzynarodowego, którym związała się Rzeczpospolita Polska i zgodnie z Art. 9 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej winna być przestrzegana. Zgodnie z Art. 91 ust.1. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw dnia 31 maja 2007 r. (Dz.U. 2007 Nr 96 poz. 634) Konwencja Karpacka stała się częścią krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana.
Każda ze Stron ma prawo przedłożyć projekty poprawek do Konwencji, ich przyjęcie wymaga jednomyślnej decyzji wszystkich Stron Konwencji, a ich wejście w życie podlega analogicznej jak w przypadku samej Konwencji procedurze ratyfikacji, zatwierdzenia lub przyjęcia poprawek we wszystkich Stronach.
Każda ze Stron ma również prawo wypowiedzenia Konwencji, wówczas takie wypowiedzenie nabiera mocy sto osiemdziesiątego dnia od dnia otrzymania powiadomienia przez Depozytariusza a dane państwo przestaje być związane postanowieniami Konwencji oraz jej ratyfikowanych uprzednio protokołów tematycznych. Tym niemniej wypowiedzenie Konwencji przez Polskę jest mało prawdopodobne, zważywszy że w dokumencie ratyfikującym Konwencję Karpacką Prezydent RP oświadczył w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, że Konwencja będzie niezmiennie zachowywana.
Na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Konwencja Karpacka stosuje się do obszaru 18 612,48 km2 (ok. 6 % powierzchni lądowej kraju) położonego w województwach małopolskim, podkarpackim i śląskim. Zasięg stosowania Konwencji Karpackiej w Polsce.
